És així, sempre retorna l’ amor,
mai igual, a vegades com una lluna al pati,
plena i sola. Trista. D’ altres, pujant a les atraccions,
enamorant com un cupido al jovent...
És així...Mes l’ amor no és qui es mou,
no va de tu cap a mi,
de mi cap a tu, d’ algun lloc a cap cor, no.
L’ amor és. Ja hi era. Hi som.
No s’ equivoca l’ amor. No te amo l’ amor.
És així: Hi ha qui l’ usa i qui no.
grifoll
15.12.11aquí
Tweet
2 comentarios:
Crec que, estimant-te, l'amor creix entre poetes amics.
jo també ho crec, a més, quan l' amor és amor, només creix! Potser és que els poetes són més sensibles a l' amor, potser per això són poetes...
Publicar un comentario